Gelato, de geschiedenis    |    Storia di gelato

 

Een van de Oosterse ontdekkingen waarmee de Italiaanse ontdekkingsreiziger Marco Polo het Europese continent zegende, waren recepten voor de bereiding van consumptie-ijs.

Omstreeks 1280 bracht hij deze mee van zijn tocht door China. Voor Italië betekende deze recepten een eerste kennismaking met ijs. Het ijsje kwam pas echt in opkomst rond het jaar 1500 toen bekend werd dat uit ruw ijs en zout een koudmakend mengsel gemaakt kon worden waarmee je iets kon bevriezen. In dezelfde periode waaide uit de Arabische hofkeukens via Constantinopel het begrip ijssorbet naar Italië over. Het woord Sorbet komt van het Arabische woord ‘sherba’. In Sicilië, waar de Arabieren grote invloed hadden, is ijs ook een belangrijke gastronomische specialiteit.Daar veroverde de ijssorbet zich een vaste plaats in de keuken van Caterina De Medici. Zij trouwde met Hendrik II en verhuisde daardoor naar het Franse hof.

Met haar verhuisde een groot gedeelte van de hofhouding, waaronder een groot aantal koks die uiteraard ook ijs konden maken. De opmars van het ijsje kwam nu pas goed op gang: van Florence volgde het de weg naar de Koninklijke hoven van Versailles en Londen om uiteindelijk onder het bereik van iedereen te komen. Tot op de dag van vandaag worden in geheel Europa de oudste ijsrecepten aan Italië en met name aan de provincie Belluno, ten noorden van Venetië, toegeschreven.